Focusing (Skupienie) jest motodą terapeutyczną stworzoną przez psychoterapeutę Eugene’a Gendlina. Może ona mieć zastosowanie w każdej sytuacji psychoterapeutycznej.
Focusing jest procesem skierowanym na to co dzieje się w naszym wnętrzu. Otwieramy się na szczególny, otwarty i nieosądzający rodzaj świadomości skoncentrowanej na dostrzeganiu tego, jak reaguje nasze ciało i nasza emocjonalność, nasza uczuciowość.
Często zdarza się, że odczuwamy coś, czego nie potrafimy nazwać. Gendlin nazwał to zjawisko felt sense, co w jego rozumieniu jest niejasnym, jeszcze nienazwanym odczuwaniem czegoś – wewnętrznej wiedzy lub uświadomienia, które nie zostało jeszcze świadomie przemyślane i zwerbalizowane. Już na wstępnym etapie procesu terapeutycznego jesteśmy w stanie wskazać, gdzie umiejscowione jest centrum odczuwanej przez nas sensacji. Kładziemy wtedy naszą dłoń gdzieś w okolicach serca, nadając tym gestem większego znaczenia werbalizowanemu przez odczuciu. Być może nazywamy to intuicją, być może wewnętrznym przekonaniem. Wiemy coś, choć nie potrafimy jeszcze tego czegoś racjonalnie uzasadnić. Pytanie: Czy musimy?
Proces focusingu zaczyna się od środka, jest płynny i otwarty, dzięki czemu pozostawia pole dla róznorodności interpretacji i sposobów pracy. Focusing nie jest zbiorem sztywnych zasad i norm dotyczących naszego świata wewnętrznego. W zamian podpowiada jedynie pewnego rodzaju metody, które mogą być pomocne w rozwijaniu naszej samoświadomości.
Jedną z takich podpowiedzi może być metoda six steps (sześciu kroków), stosowana przez trenerów focusingu i wykorzystywana niekiedy w procesie terapeutycznym. Tak jak zostało wyjaśnione wyżej, proces focusingu daje wolność interpretacji i wyboru tych jego elementów, które w danej chwili wydają się być nam przydatne.
W celu zachowania pełni znaczenia poszczególnych króków focusingu, pozostawię je w ich oryginalnej formie językowej.
- Clearing a space
- Felt Sense
- Handle
- Resonating
- Asking
- Receiving
c.d.n.